کد مطلب:74702 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:425

«همام»، پسر «شریح» و برادرزاده ی «ربیع بن خثیم» است. ربیع یكی ازهشت زاهد و پارسای معروف تاریخ و زمان خود است. علامه شهید آیه الله مطهری،

[صفحه 6]

در كتاب سیری در نهج البلاغه، او را از جمله یاران و دوستان امیرمومنان علی علیه السلام شمرده كه دلی سرشار و روحی از آتش معنی شعله ور داشت.

از كلمات علامه «كراجكی» در كتاب «كنزالفوائد» نیز استفاده می شود كه «همام» در شمار یاران آن حضرت و در جستجوی دسترسی به مراتب عالی ایمان و تقوی بوده است كه از آن چنین یاد كرده است:

«و كان عابدا مجتهدا» یعنی او نیایش كننده و پرستشگر پرتلاش بود. بنابراین او در راه رسیدن به مقامات معنوی و تهذیب نفس و خودسازی سرمایه گذاری كرده و آن را بعنوان هدف اصلی زندگی قرار داده بود. همچنین اصرار و پافشاری او در شناخت و دریافت راه های خودسازی و كمال انسانی از حضرت علی علیه السلام، قابل ملاحظه و توجه است:

«اسالك بالذی اكرمكم اهل البیت و خصكم و حباكم و فضلكم تفضیلا الا انباتنا بصفه شیعتكم»

ای امیرمومنان! از تو در خواست می كنم بحق خداوندی كه شما خاندان پیامبر را گرامی داشته و برگزیده و برتری داده است، ما را به صفات شیعیانتان خبر دهید.

بر اساس گزارش مورخین، امام علیه السلام دست «همام» را گرفت و به مسجد برد و پس از ادای دو ركعت نماز، سخن گفتن را آغاز كرد و همه اینها نشانه ی مقام این یار صدیق امام برای بیان معارف و نكات برجسته ی خودسازی است كه باید برای همه ی انسانها در طول تاریخ به یادگار بماند.

امید است كه مطالعه ی دقیق این خطبه، آن روح متعالی را در ما جلوه گر ساخته تا بتوانیم بارقه یی از آن مشعل فروزان در مشكوه جانمان بیفروزیم.

[صفحه 7]

صفحه 6، 7.